Erfenis uit Uruzgan

Niels Veldhuizen vertrekt met zijn legereenheid in november 2008 vanaf vliegbasis Eindhoven richting Afghanistan, eindbestemming Camp Hadrian in Uruzgan. Als militair verpleegkundige werkt hij vrijwel dagelijks buiten de muren van het kamp. Tijdens een van die verplaatsingen rijdt hij op een bermbom. Deze missie gaat hem niet in de koude kleren zitten.

Een uitgezonden militair vertelt over de schaduw die de oorlog over zijn leven werpt

Terug in Nederland vindt hij geen rust. De Afghaanse ervaringen kan hij maar niet van zich afschudden en het lukt hem niet zichzelf uit de gevechtsmodus te halen. Hij gaat ander gedrag vertonen. Psychisch en fysiek vreet het aan hem. Veldhuizen leidt aan een Post Traumatisch Stress Syndroom. Veldhuizen neemt geen blad voor de mond. Zijn gesteldheid is niet uniek, maar hij is wel een van de weinigen die zich durven uit te spreken over PTSS.

Persrecensies
'Veldhuizen schrijft eerlijk en rauw over zijn uitzending naar Uruzgan en zijn tijd daarna. Oorlog in mijn kop is indringend en indrukwekkend.'Oud-commandant der strijdkracht Generaal b.d. P.J.M. van Uhm