Dat ik ooit een boek zou schrijven over zwangerschap leek me een jaar geleden nog even waarschijnlijk als dat Daphne Deckers een boek zou schrijven over de agrarische toepassingen van de rupsband in Litouwen. Praten over zwangerschapsverschijnselen vond ik wijvengezeik. Woorden als ''voedingsbeha'' en ''zoogkompressen'' kon ik alleen maar uitspreken als ik Adolf Hitler nadeed.

Nu met oorlogsverklaring aan Beatrijs Smulders!

Ik ben namelijk een reservevrouw. Als alle vrouwen op zijn, dan bel je mij. Mijn beste vrienden zijn mannen, ik haat winkelen en hou van praten over het ontstaan van het heelal, de nieuwe Volvo XC70 en de lippen van Angelina Jolie. En toch ben ik de aangewezen vrouw om jou door deze negen maanden heen te slepen. Want ik weet hoe het is. En mijn ervaring is dat je daar het meeste aan hebt. In Krijg nou tieten staan de verhalen van een vriendin die je zelfvertrouwen kan geven, alleen al vanwege dit simpele feit: een kind krijgen is geen kattepis. Maar als ik het kan, kan jij het zeker.


Protocol voor de kraamvisite

¥ Zeg dat het een mooi kind is. Kan niet schelen of het op E.T. lijkt of op een Efteling–Laaf, je zegt dat het een mooi kind is. Dat zou jij ook willen horen als je net een watermeloen door een knoopsgat hebt moeten duwen. Dat het dan tenminste een heel mooie watermeloen is.

¥ Zeg tegen de moeder: 'Jeetje, jij bent alweer helemaal op gewicht, hé? Kan niet schelen of de moeder op een walrus lijkt of op een hangbuikzwijntje, of op Robert Jensen, je zegt dat ze slank is. Dat zou jij ook willen horen als je de afgelopen negen maanden bent uitgegroeid tot de Teletubbie–versie van jezelf.