Overtuigend pleidooi voor

een ndere ontwikkelingshulp



We zijn allemaal bekend met de extreme honger en armoede waarmee de armsten van de wereld te maken hebben. We horen de feiten aan, we zien de beelden op tv en zijn als individuen en regeringen bereid veel geld te geven. Maar wat gebeurt er met al die hulp? Waarom zijn er na vijftig jaar en 2,3 biljoen dollar nog steeds kinderen die sterven door het gebrek aan een medicijn van 12 cent? Waarom moeten nog steeds zoveel mensen rondkomen van minder dan een dollar per dag, zonder schoon water, voedsel, sanitair, onderdak, onderwijs of medicatie? Doen we het dan helemaal fout? Ja! In The White Man's Burden stelt William Easterly deze dubbele tragedie urgent aan de orde. Hij erkent de inzet en de compassie achter de grote ontwikkelingsprojecten maar stelt dat de grote plannen en fraaie intenties een deel van het probleem zijn. Hulp verlenen is niet voldoende, we moeten zorgen dat het de mensen bereikt die de hulp het hardst nodig hebben. De enige manier om dit te bewerkstelligen is door verantwoordelijkheid te nemen en te leren van fouten uit het verleden.



Easterly pretendeert niet alle antwoorden te hebben maar hekelt de zelfgenoegzaamheid en de neerbuigendheid van het Westen, dat oplossingen van bovenaf probeert op te leggen. In dit afwisselend boze, ontroerende en genadeloze boek, roept Easterly iedereen, van donoren en hulpverleners tot gewone burgers, op om verantwoordelijkheid te nemen, zodat de hulp ook echt daar aankomt waar hij nodig is.