Hans Münstermann

Het gelukkige jaar 1940



De ouders van Andreas Klein zijn op 10 mei 1940 in het huwelijk getreden. Dat is

geen goed tijdstip om te trouwen, vooral niet omdat zijn moeder een Nederlandse is

en zijn vader een Duitser. Het is het startsein voor een lange reeks dubbelzinnige

tegenslagen, fouten en vergissingen, die in de familie Klein nog altijd nadreunen.



Debuutroman van de AKO-prijswinnaar, waarin het

Nederlands-Duitse huwelijk

van de ouders van Andreas Klein

bekend uit De bekoring centraal staat





Bijna zestig jaar later wil Andreas nog één keer aandacht vragen voor deze

geschiedenis. Tijdens een feestelijke familiebijeenkomst keert hij terug naar de

trouwdag en hoewel aanvankelijk niemand er een woord over wil horen, krijgt hij

gaandeweg de gespannen aandacht van zijn broers en zussen,

en zelfs van zijn bejaarde moeder, die haar geheimen nu niet langer alleen hoeft te

dragen.



Zij ligt in bed en zij slaapt. Het is haar laatste nacht in het ouderlijk huis aan de

Bakkerstraat in Arnhem. Morgen trouwt zij.

Hier moet ik beginnen. Een slapend meisje van achttien dat morgen trouwt met een

man van vijfendertig. Dit is de nacht van 9 op 10 mei en de weerberichten voor

morgen zijn bijzonder gunstig. Mijn toekomstige moeder ligt te slapen in haar

meisjeskamer.

Zij droomt van de man die morgen naast haar staat voor het altaar van de

Walburgiskerk. Een Duitse man. Hij spreekt een beetje Nederlands, ongeveer zoals

prins Bernhard, als je die op de radio hoort. Het is helemaal niet gek om met een

Duitser te trouwen als de kroonprinses het ook doet. Het meisje in bed volgt een

koninklijk voorbeeld. Ze heeft vaak aandachtig gekeken naar de foto's van het

prinselijk paar. Een droomhuwelijk. Een sportieve prins en een serieuze prinses.

Doortrokken van een grote ernst die te maken heeft met de taak die zij ooit op zich zal

nemen. Moeder. Iets heel teers en schoons, waar ze nog net niet bij kan, maar wat

eraan komt.