Nederlandse filosofen aan de tand gevoeld
Moeten dierenrechten in de Grondwet? Botst de islam met de moderne democratie? Kan onze moraal zonder religie? Waarom laten mensen zich tot hun idool ombouwen? Is onze huidige cultuur decadent? Of pessimistisch?
Twee jaar lang voelde journalist Yoram Stein een gevarieerde ploeg vooraanstaande Nederlandse denkers aan de tand over het nieuws. Zij lieten zien hoe we er op een andere manier naar kunnen kijken. Wat voor vragen kunnen we onszelf erover stellen? Móéten we eigenlijk iets met de actualiteit? Het Filosofisch Elftal ging haar vanuit zeer uiteenlopende perspectieven te lijf. Hevige debatten waren het gevolg.
Het Filosofisch Elftal bestaat uit Paul Cliteur, Afshin Ellian, Ger Groot, René Gude, Marli Huijer, Andreas Kinneging, Annemarie Mol, Jos de Mul, Dorien Pessers, Herman Philipse, Pieter Pekelharing, Heleen Pott en Huib Schwab. Veel van de gesprekken die zij met elkaar en met Yoram Stein voerden, verschenen eerder in Trouw. Zij zijn voor het boek thematisch gerangschikt, bewerkt, en aangevuld met nieuwe interviews, over de rol van de filosoof in het publieke debat en de instrumenten waarover hij beschikt om het nieuws te lijf te gaan. Verplichte kost voor iedereen die zich verwondert over de tijd waarin we leven.

Yoram Stein (1972) studeerde filosofie en politicologie aan de Universiteit van Amsterdam en de University of California, Berkeley. Sinds 1999 schrijft hij over filosofie voor Trouw. Daarnaast geeft hij filosofieonderwijs op het Montessori Lyceum Amsterdam en het Oostvaarderscollege in Almere.
Huib Schwab over Rob Oudkerk en andere schandalen in de media: ‘De mensen van de media zeggen dat ze moeten laten zien wat er gebeurt. Ze noemen het openheid. Ik noem het eerder een open wond, een peepshow. Men plundert de openbare ruimte tot er niets meer van over is.’
Paul Cliteur over dierenrechten: ‘Vroeger dacht men dat mensen met een andere huidskleur geen rechten hadden. Dat was een vergissing. Nu moeten we er langzaam aan gaan geloven dat ook dieren rechten hebben.’
Marli Huijer over de hoofddoek: ‘Ik begrijp niet waarom de hoofddoek als kledingstuk en symbool zo veel meer ophef veroorzaakt dan de stropdas. Zo’n hoofddoek kan een vrouw ook heel veel bescherming bieden, een gevoel van onkwetsbaarheid kun je ervan krijgen, is mij zelfs verteld. Ik woon in Amsterdam-Oost tussen zoveel gehoofddoekte meiden dat ik zelf wel eens zin krijg om er een om te doen.’
Andreas Kinneging over het gebrek aan morele criteria in onze cultuur: ‘Goed en kwaad zijn uit de samenleving verbannen. Alleen het principe dat je een ander zonder toestemming geen pijn mag doen, is gebleven. En dat is te mager.’