Voor het schrijven van Het zwijgen van Maria Zachea raakte Judith Koelemeijer geïntrigeerd door het beeld van een oude moeder die een hersenbloeding heeft gehad en zich sindsdien in een mysterieus stilzwijgen hult. Ze wordt verzorgd door haar twaalf kinderen. ‘Het zal niet lang duren,’ zeggen ze tegen elkaar. Maar tegen alle verwachtingen in blijft hun moeder leven. Acht jaar lang zit ze stil voor het raam. Deze zwijgende moeder is Koelemeijers oma. Wat wisten haar kinderen van haar? Wat wisten ze eigenlijk van elkaar? Hoe kijken ze terug op hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig? ‘Natuurlijk ging het in de meeste gezinnen zo, in de jaren vijftig en zestig. Maar het wordt niet vaak zo mooi beschreven, behalve in romans. Dit is echt.’ – NRC HANDELSBLAD ‘Een prachtig boek! Spannend, subtiel en ontroerend en in een buitengewoon mooie stijl geschreven.’ – HANNEKE GROENTEMAN