Malko deinsde achteruit. Hij zat in de val tussen de haven en de uyoku, die vastbesloten was hem te onthoofden. Die zwaaide met zijn sabel voor zich uit en stond op het punt zich met een woeste kreet op hem te werpen. Malko had geen keus. Hij draaide zich om, rende naar de oever en dook het water van de haven in. Het was dat of worden onthoofd. Het ijskoude water verkleumde hem. Toen hij bovenkwam, was hij al te ver weg om te kunnen zien wat er hoog boven hem op de kade gebeurde. Hij begon naar de oever van de Shibanza te zwemmen en durfde niet aan het lot van Nobuko te denken.