De emancipatie van vrouwen is een onomkeerbaar proces en verdient de steun van eenieder die daaraan kan bijdragen. (…) Daarom is het noodzakelijk dat verhalen als dat van Hülya worden opgeschreven.
Nebahat Albayrak in haar nawoord bij Ik wilde alleen maar vrij zijn

In Ik wilde alleen maar vrij zijn vertelt Hülya Kalkan over haar verzet tegen de plannen van haar orthodoxe moeder om haar in Turkije uit te huwelijken. Ze kiest ervoor haar eigen leven te leiden in Duitsland, het land waar ze in 1979 is geboren. Met veel fantasie en moed lukt het Hülya aan haar lot te ontkomen.

Een paar jaar later verzamelt Hülya opnieuw al haar moed wanneer ze hoort dat haar moeder ook haar jongere zusje Esme wil uithuwelijken. Hülya reist naar Turkije in de hoop Esme, die wordt vastgehouden op een strenge Koranschool, op tijd te vinden en te bevrijden.

Hülya Kalkan is inmiddels Duits staatsburger en volgt een sociaal-pedagogische studie. Daarnaast helpt ze jonge vrouwen die eenzelfde lot wacht als dat waaraan zijzelf ternauwernood ontkwam.