Een jongen beleeft het einde van zijn kindertijd in een armoedig en vergeten stukje Amsterdam: het Bickerseiland van voor de stadssanering van de jaren zeventig. Het is een besloten gemeenschapwaarin de familie van de jongen alomtegenwoordig is. Zijn voorouders hebben zich hier ooit gevestigd. Vervolgens hebben de generaties elkaarsteeds talrijker opgevolgd. Als konijnen in een holenstelsel wisten zij
op dezelfde vierkante kilometer steeds meer woninkjes te vullen. In de winter zitten zij tegen elkaar gepropt in blauwgerookte kamertjes en
vergapen ze hun dagen. In de zomer hangen de vrouwen uit het raam en staan de mannen met de handen in de zakken op de hoek. In die wereld ontdekt de elfjarige hoofdpersoon van Zondagsgeld dat er meer is in het leven dan de zaterdagse voetbalwedstrijd en de beste
pijltjesblaaspijp. Hij drinkt zijn eerste cee-beetjes (citroenbrandewijn) en ziet voor het eerst halfblote vrouwen in het tijdschrift van de
leesportefeuille. Trefzeker, liefdevol en met oog voor details tekent Philip Snijder niet alleen het leven in een arme volkswijk, maar ook het opgroeien van een intelligente jongen die van medespeler tot toeschouwer wordt.