Was het feminisme niet iets voor manhatende vrouwen uit de vorige eeuw? Roos Wouters moet er niets van hebben. Zij is de jonge ambitieuze supervrouw die alles weet te combineren: relatie, kinderen, carrière en een rijk sociaal leven. Alles heeft ze onder controle. Totdat ze zomaar haar kind op het schoolplein vergeet. Ze raakt overspannen en werkloos, leest de krant niet meer en draagt nog slechts joggingpakken. De arbo-arts adviseert haar om in de zandbak te gaan zitten en eens goed naar haar kinderen te kijken. Ondertussen verdient haar man weer ouderwets de kost. Hoe heeft dat alles kunnen gebeuren? Fuck! Ik ben een feminist is de zoektocht van een moderne vrouw die constateert dat ouders die werk en zorg willen combineren hopeloos tekortschieten. Wie dat echter aankaart wordt uitgemaakt voor ambitieloze deeltijdfeminist. Roos komt op het spoor van medestanders en lotgenoten. Ze blijkt niet de enige te zijn die het gevoel heeft altijd te vroeg van huis te gaan om toch weer te laat op het werk te verschijnen. Ze concludeert dat het de hoogste tijd is voor een nieuwe vorm van emancipatie: niet tégen maar mét mannen. Tijd voor het femanisme.