'Wie een portret wil maken van de Nederlanders zoals die zich de laatste vijftig jaar ontwikkeld hebben en daarbij de verraderlijke kleinigheden niet over het hoofd wil zien,' schrijft Nuis in dit boek, 'kan beter niet als een ouderwetse fotograaf zelf onder een zwarte doek wegkruipen. Je kunt beter zorgen dat je ook op het plaatje staat, met je eigen geschiedenis, ervaringen en emoties.' In die geest is de schrijver zijn zoektocht begonnen. Als in een autobiografie beschrijft hij in beeldende verhalen wat hem overkwam, vanaf zijn geboorte in Sliedrecht en zijn jeugd in zuilenland tot en met zijn avonturen in de Haagse politiek als kamerlid en staatssecretaris.



Maar het is hem om meer te doen. Nuis stelt zich de vraag hoe het mogelijk was dat intellectuelen de integratie van nieuwkomers zo hebben onderschat. Zijn levensverhaal dient ter ondersteuning van een analyse van de Nederlandse samenleving zoals die in meer dan een halve eeuw ingrijpend is veranderd - nieuwkomers, de verbrokkeling van de politieke partijen en het vliegwiel van de media - , en van een Nederlandse cultuur die niettemin in wezenlijke opzichten zichzelf is gebleven.