Alida Margaretha Bosshardt was een van de grote persoonlijkheden van de twintigste eeuw: het boegbeeld van het Leger des Heils in Nederland. Opgeklommen tot luitenant-kolonel, maar altijd bekend gebleven als majoor Bosshardt. Zij overleed op 25 juni 2007 op de gezegende leeftijd van 94 jaar.

Ter gelegenheid van haar 85ste verjaardag tekende zij in dit boek haar leven op. Nog onvermoeibaar bezig met haar heilswerk, hoewel ze al jarenlang met pensioen was. Zes jaar later, inmiddels de negentig gepasseerd, vulde zij haar verhaal aan. Ze voelde haar lichamelijke krachten afnemen en begon zich langzaam maar zeker voor te bereiden op het onvermijdelijke einde. Haar dood veroorzaakte een golf aan reacties van duizenden mensen die haar een warm hart toedroegen.

Door haar eenvoud, realisme, humor en haar niet-aflatende strijd voor de kwetsbaren in de samenleving, stal majoor Bosshardt de harten van het Nederlandse volk. Koningin Beatrix, toen nog prinses, ging incognito met haar op stap door donker Amsterdam. De lastige tiener uit Utrecht, die al vroeg van school af ging, werd op achttienjarige leeftijd geraakt door de geloofsovertuiging van het Leger des Heils. Ze verwierf grote faam met het maatschappelijk werk van het Leger in de hoofdstedelijke rosse buurt, de Wallen, dat na de Tweede Wereldoorlog op haar initiatief werd opgezet.

Majoor Bosshardt was een vrouw die zowel in bordelen als in het paleis kon komen, omging met hoeren en verslaafden, maar ook met ministers en de koninklijke familie. Haar laatste woorden waren: "Ik heb een heel mooi leven gehad. Het is goed zo."