Frans Derks stamt uit de ‘Gouden Eeuw’ van het Nederlandse voetbal: een tijdperk waarin internationaal succes bijna vanzelfsprekend was en het Nederlandse voetbal domineerde. Hij werd door voetbalvedettes als Johan Cruijff en Willem van Hanegem gewaardeerd om zijn unieke stijl van arbitreren. Derks had gevoel voor drama en speelde waar mogelijk het spel mee. Hij was onderdeel van de show, de stalmeester in de ring. En in plaats van star de regels toe te passen, floot Derks ‘in de geest van de wedstrijd’, wat het spel ten goede kwam. Frans Derks kon met iedereen goed opschieten omdat hij zo’n kwajongen was; altijd in voor een geintje. Derks respecteerde voetballers en zij respecteerden hem. Ook zijn verschijning op het veld was uniek: zijn tenue werd gekenmerkt door zijn strakke, zwarte broekje. Een broekje dat naar eigen zeggen geen ruimte liet voor gele kaarten, die hij dan ook bijna nooit heeft uitgedeeld. Na zijn scheidsrechterscarrière bleef Frans Derks actief in de sport, onder meer als voorzitter van FC Dordrecht. Frans is de geautoriseerde biografie over de meest markante arbiter van het Nederlandse voetbal. ‘“We willen niet meer begrijpen dat fouten bij het spel horen”, zegt Derks. Dat is geen romantisch geneuzel van een oude man, maar bovenal een scherpe observatie.’ – Sjoerd Mossou, Algemeen Dagblad