Alles over de zaak Hüseyin Baybaşin In 2002 kreeg Hüseyin Baybaşin levenslang voor een huurmoord. De bedoeling was dat hij zou sterven in de cel. In Nederland betekent levenslang immers ook echt levenslang. Sinds april 2011 onderzocht de advocaat-generaal bij de Hoge Raad zijn herzieningsverzoek. Er liggen inmiddels nieuwe feiten. Justitie maakte een geheime deal met de Turken. In het strafdossier is gemanipuleerd. Telefoongesprekken zijn met knip- en plakwerk in elkaar gezet. Het Nederlandse tapsysteem was lek. Toch adviseert de advocaat-generaal tegen een herziening van de zaak. Klaas Langendoen en Wim van de Pol beten zich vanaf 2002 vast in de zaak-Baybaşin en daalden af in een sinister labyrint van leugens en malversaties door ambtenaren en criminelen. Ze ontdekten hoe de Nederlandse justitie samenwerkte met de Turkse tak van het zogenoemde Gladio-netwerk, een crimineel netwerk dat zelfs binnen de Turkse regering zijn tentakels had. De auteurs maakten een gedetailleerde reconstructie van hoe de Turkse staat een (on)schuldige man wilde laten vermoorden en, toen dat niet lukte, ervoor zorgde dat hij in Nederland – met medewerking van de Nederlandse overheid – tot levenslang werd veroordeeld. Ook Nederlandse topambtenaren – zoals oudsecretaris-generaal van het ministerie van Justitie Joris Demmink – bemoeiden zich met het dossier Baybaşin. (On)terecht levenslang is een huiveringwekkend verhaal over manipulatie en bedrog in de Nederlandse rechtsstaat. En een ontluisterend beeld van het Openbaar Ministerie, dat tot het bittere eind heeft geprobeerd de schrikbarende waarheid te verhullen. Recherche-chef Klaas Langendoen is de man die op verzoek van de advocaat van Baybaşin het onderzoek in de zaak op verschillende momenten vlot wist te trekken. Van de Pol, hoofdredacteur Crimesite.nl, schreef naar aanleiding van de zaak eerder het boek Onder de tap, over telefoontaps in Nederland, en maakte een aflevering over de kwestie voor het tv-programma Zembla.