span er een koord overheen
en zet je eerste stap,
en daarna nog een,
daarna nog een,
en laat iedereen die laag wil blijven
naar je kijken.
Laat ze zichzelf maar vergelijken
met wie jij hierboven durft te zijn.
Jij beloopt je eigen lijn,
en zij staan daar hun nekken te verrekken.
Van de bewonderpijn.

Wolf Erlbruchs illustraties van sportende dieren inspireerden Edward van de Vendel tot gedichten die net zo mooi, ontroerend en grappig zijn. Ze gaan over atleten en stuntelaars, kampioenen en verliezers. Niet alleen voor sporters en supporters – zo’n aanmoediging verdient iedereen!

‘Erlbruchs vermenselijkte dieren ogen zo grappig, innemend en kwetsbaar dat ze eigenlijk al een soort poëtische ervaring op zich zijn.’ De Morgen