Wij hielden de deur dicht. Het regende al vier dagen en vier nachten zonder ophouden. We hadden geen hout om een vuur in de haard te stoken en in de brasero brandden wat spaanders, waar een vieze walm af kwam. Het stonk bij ons in de grot. Het stonk naar natte luiers die te drogen hingen, naar de mest van onze geiten, onze varkens en onze ezel, naar de emmer waar we onze behoefte op deden en die tot de rand toe vol in een hoek stond. Maar de stank waren we gewend, de kou en het vocht waren erger. Want door die onafgebroken regen was het bij ons binnen zo vochtig geworden dat je hand, als je die tegen een wand legde, kletsnat werd.