Het gebeurde in 1958. James Ellroy was tien jaar oud. Zijn moeder, Jean Hilliker, had zich laten scheiden van haar man, een goedgebekte ritselaar. Ze stelde haar zoon voor een moeilijke keus: bij zijn vader wonen of bij haar. Hij koos voor zijn vader, waarop de ‘half bezopen’ Jean hem aanvloog. Hij wenste haar dood. Drie maanden later werd ze vermoord. Ellroy schrijft: ‘Alles wat écht aan me is, heb ik aan haar te danken. Ik moet de Vloek die ik op haar en mezelf heb gelegd ongedaan maken’.

In De vloek verhaalt hij hoe hij verlossing zoekt bij vrouwen. Hij geeft een meedogenloze beschrijving van zijn aan diggelen geslagen kindertijd, zijn delinquente tienerjaren, zijn schrijvende leven, zijn liefdes en huwelijken, een zenuwinzinking en het begin van een relatie met een uitzonderlijke vrouw die misschien de lang gezochte Zij is. Het is een verhaal met een enorme gelaagdheid in tijd en ruimte, emoties en inzichten, seksualiteit en nagestreefde spiritualiteit. Alles wordt uit de doeken gedaan met een hartverscheurende openheid en een flinke dosis zelfspot. Ellroy geeft zich werkelijk bloot in dit briljante en diepgravende relaas – een autobiografie die heel anders is dan alle andere die u ooit hebt gelezen