Het allereerste advies dat Petro Horillo (1974), professioneel wielrenner en student filosofie, van zijn ploegleider kreeg was dat hij het nadenken maar achterwege moest laten. Het hoofd van een wielrenner diende alleen om er een helm op te zetten. Het tweede advies luidde dat hij het niet in zijn hoofd moest halen om te gaan schrijven. Gelukkig heeft Horillo zich er niets van aangetrokken, en sinds 2002 schrijft hij over zijn ervaringen als wielrenner voor de Spaanse krant El País. In korte, ironische en soms poëtische beschouwingen buigt Horillo zich over de zin en onzin van zijn sport, het belang van kameraadschap en collegialiteit, en de betrekkelijkheid van elke nederlaag of overwinning. Deze columns worden afgerond met portretten van Lance Armstrong, Igor Astarloa, Oscar Freire en Horillo zelf. Ze verschijnen hier voor het eerst in boekvorm.