De jaren twintig van de vorige eeuw. Terugblikkend op zijn kindertijd leidt de verteller ons rond in Tsjernopol, een stad vol hoogst merkwaardige personages en gebeurtenissen. Het is zon typisch Midden-Europese smeltkroes van allerlei volkeren, die in het decor van het teloorgegane Oostenrijk- Hongarije min of meer vreedzaam samenleven. Maar een ogenschijnlijk banaal voorval doet de stad langzaam afglijden naar chaos.

Een hermelijn in Tsjernopol is het verhaal van de ondergang van een stad, een wereld, een tijdperk. En het is het verhaal van de verteller zelf, van het verlies van de poëzie van de kindertijd, die node wordt verruild voor de prozaïsche werkelijkheid. Tegelijk is het de wederopstanding van die wereld in de prachtige, zinnelijke taal- en beeldenrijkdom die Gregor von Rezzoris proza zo uniek maakt. Gregor von Rezzori vertelt het verhaal van de demonische stad waar hij zijn prille kindertijd doorbracht. Met een grijns om de lippen, want de spotlach is het laatste wapen van de hoop...