Beckmann was dol op verkleedpartijen en circusvoorstellingen, eigenlijk op alle soorten voorstellingen. Hij hing graag rond in dancings, voornamelijk in zijn eentje, om de menselijke maskerade te observeren. Het leven wordt in zijn schilderijen vaak uitgebeeld als een cabaret, al is het soms van een nogal gruwelijke soort, met beulen en circusdirecteuren, en moordenaars als clowns. Bij een reeks prachtige prenten van acrobaten, dansers en een vrouwelijke slangenbezweerder uit 1921 zien we Beckmann op de titelpagina een bel luiden. Circus Beckmann staat op een banier boven zijn hoofd. Op 7 november 2008 ontvangt Ian Buruma de Erasmusprijs, die wordt toegekend aan ‘een persoon of instelling, die binnen het kader van de culturele tradities van Europa een buitengewoon belangrijke bijdrage heeft geleverd op cultureel, sociaal of sociaal-wetenschappelijk gebied’. Het circus van Max Beckmann en andere essays bevat een selectie van eerder verschenen essays waarin Buruma met scherpe pen schrijft over kunst, politiek en maatschappij.