Volksverhalen vormen de ruggengraat van een samenleving. Via deze vertellingen worden wijsheden over liefde, moed en volwassenwording van de ene generatie op de volgende overgebracht. Wat in de Aziatische cultuur ooit een sterke traditie was, is snel bezig te verdwijnen. Net als in Patrick Atangans vorige boek, De gele kruik, vinden de verhalen in 'Het zijden kleed' hun inspiratie in die Aziatische volksoverleveringen. Ditmaal betreft het drie Chinese vertellingen waarin de worsteling van de kunstenaar centraal staat. Een oude vrouw, een kleine jongen en een wilde geest worden allen beheerst door een scheppingsdrang waarmee ze hun wereld proberen te veranderen. In 'Het zijden kleed' hoopt een berooide oude vrouw door de voltooiing van een magisch kleed de ontberingen van haar bestaan achter zicht te kunnen laten. Het zou de sleutel zijn tot het paradijs. In 'Worstenjongen en zijn toverpenseel' wordt een hebzuchtige keizerin aangetrokken door het opmerkelijke talent van een jongetje dat schilderijen kan maken die tot leven komen. En in de scheppingsmythe 'Pan-Gu' vormt een wilde maar eenzame geest de aarde uit een kosmisch ei, in de hoop dat daardoor anderen zoals hij hem gezelschap komen houden.