Na meer dan vijftig jaar oorlog tussen Israël en de Palestijnen is het nauwelijks nog voor te stellen dat de PLO al in de jaren zeventig van de vorige eeuw voorstelde om Palestina in twee staten op te delen en op die manier een eind aan het conflict te maken. In Oslo ontstond destijds een variant op dat plan, dat door beide partijen werd ondertekend. Het leek een goed en vooral werkbaar idee. Totdat de eerste moeilijkheden zich voordeden en het plan stukje bij beetje afbrokkelde. Ten slotte was niemand het over welke voorwaarde en welke overeenkomst ook meer met elkaar eens. Het bloedige resultaat van het mislukken van het verdrag van Oslo maken we nu nog dagelijks mee.

Vijfentwintig jaar lang schreef Sus van Elzen in Knack-magazine over de situatie in het Midden-Oosten, één oog steeds gericht op het vredesvoorstel van de dag. Was hij in het begin bodemloos pessimistisch over een uitweg van het conflict, later kreeg hij meer hoop. Toch ging zijn geloof in een vreedzame oplossing langzaam aan over in ongeloof. Voor het land dat door twee volken begeerd wordt, zo laat hij in Zand erover zien, is uiteindelijk maar één oplossing: delen.