In 1923 onderging de zesenveertigjarige Hermann Hesse een behandeling van drie weken in het Zwitserse kuuroord Baden. Kuren, het zelfportret van een neuroticus, verscheen twee jaar later en geldt als een van Hesses belangrijkste, want uiterst persoonlijke werken. De badgast Hesse, geveld door jicht en ‘nervus ischiadicus’, probeert de tijd tussen behandelingen onder de kwartslamp en gymmastiekoefeningen te doden door onder andere naar het casino te gaan. De dagelijkse routine slijt; gelukkig wordt er, ondanks de stofwisselingsziektes, ’s middags uitgebreid en overvloedig gegeten. Maar als de mensenschuwe dichter zich terug wil trekken op zijn eigen kamer, wordt hij steevast gestoord door zijn buurman, de joviale, luidruchtige Hollander.