In Verre voetreis vertelt de Franse ex-journalist en langeafstandswandelaar Bernard Ollivier over een project dat hem jarenlang bezighoudt: hij reist te voet van Turkije naar Midden-China. Tijdens de eerste reisetappe van Istanbul tot aan de Turks-Iraanse grens gaat hij op zoek naar de eeuwenoude zijderoute en maakt hij kennis met de vele gezichten van Turkije. Hij praat met imams, soldaten en politieagenten, maar ook met moderne zakenmensen, en vertelt over de manier waarop men hem bejegent: in het ene dorp wordt hij gastvrij onthaald, in het andere weggekeken. Hij beschrijft de moeizame emancipatie van Turkse vrouwen, de archaïsche landbouwmethoden en de schoonheid van de Turkse natuur. Turkije, moet hij vaststellen, is vooral een gemilitariseerde samenleving. Over alles hangt de lugubere sfeer van een naderende burgeroorlog, uitgelokt door de strijd tussen het leger en de Koerden. Het proces tegen rebellenleider Oçalan is dagelijks op de televisie, maar op straat spreekt niemand erover...

Bernard Ollivier laat je alles van binnenuit meemaken: zijn indrukken en gedachten, maar ook zijn verbeten strjid om het lichamelijk en mentaal vol te houden; blaren, schaafwonden, spierpijn, uitputting, eet- en drinkproblemen. Maar bovenal moet hij het gevecht aangaan met zichzelf, zijn angsten en onzekerheden.