Adam en Eva en Connecticut, boeddhisme en stichtelijke lectuur, bewondering en de seksualiteit van engelen, Dostojevski en Robert Frost, Edward Hopper en Arthur Rimbaud, de barok en de domheid van het Westen, Guadeloupe en Martinique - hoe komt een dergelijke veelheid van onderwerpen terecht in één boek? Doordat ze allemaal bestaan in één leven, in de herinnering van één man: Czeslaw Milosz, de nestor van de Poolse literatuur, geboren in 1911, die in 1933 debuteerde en nog steeds publiceert. Een getuige van vrijwel de gehele twintigste eeuw. Door zijn leven passeerden de meest uiteenlopende personen, talloze landschappen en fascinaties; hij woonde in Litouwen en Polen, Frankrijk en Amerika.

In een verrassende dwarsdoorsnede van zijn autobiografie, alfabetisch geordend, schetst hij een aantal portretten en beschouwingen, doorgaans kort en persoonlijk, dikwijls uitwijkend naar verwante onderwerpen. Nu eens om iets of iemand aan de vergetelheid te ontrukken, dan weer om zichzelf in het perspectief van de tijd te zetten. Want, zoals hij schrijft, 'zo wordt het net in beweging gebracht van de wederzijdse betrekkingen en afhankelijkheden, die door de data van mijn eeuw met elkaar verbonden zijn'.