Will Freeman, 36 jaar oud, heeft naar zijn beste weten geen behoefte aan kinderen, en hij begrijpt niet waarom iedereen het gezinsleven blijft aanbevelen. Hij is heel tevreden met zijn trendy, lego-vrije appartement in Islington en met al zijn vrije tijd. Will heeft echter niets tegen alleenstaande moeders, in elk geval niets tegen Angie; daarom verzint hij een tweejarig zoontje - wiens afwezigheid hij voortdurend moet verklaren - en sluit zich aan bij een gespreksgroep voor alleenstaande ouders. Zo leert hij Marcus kennen, een twaalfjarige jongen van gescheiden ouders, die zich steeds meer zorgen maakt over de huilbuien van zijn moeder aan de ontbijttafel. Marcus heeft moeite om in te burgeren op zijn nieuwe school, iets waar zijn foute kapsel, kleding en zijn geërfde voorliefde voor Joni Mitchell niet veel verbetering in brengen. Hij wordt dan ook vreselijk gepest. Aangezien Will goed op de hoogte is van de moderne trends, besluit Marcus optimaal gebruik van hem te maken.