In Tot het bittere einde, zijn dagboeken 1933-1945, hield Victor Klemperer pijnlijk nauwkeurig bij welk taaltrucjes de nazi's in hun propaganda uithaalden om een maximaal effect te bereiken bij de bevolking. Hij wist toen al dat als hij de oorlog overleefde, hij die notities zou gebruiken als materiaal voor een boek waarin hij de beschrijving van de nazi-taal zou combineren met zijn eigen herinneringen. Hij overleefde, en hij maakte van zijn voornemens werkelijkheid.

Het resultaat, LTI (afkorting van Lingua Tertii Imperii, de Taal van het Derde Rijk), is een hoogst persoonlijk boek geworden, dat zich verre houdt van wetenschappelijke zwaarwichtigheid. Het is het eerste onderzoek naar de taal van de nazi's geweest - en het is om de persoonlijke, tragische ondertoon het meest indringende gebleven. Het is bovendien een hoogst instructief leerboek over de ideologie van totalitaire regimes in het algemeen.