Brieven, e-mails, krantenberichten, verhalen, gedichten, dialogen, monologen, flashbacks, overpeinzingen… dit boek staat er bol van. Maar nergens staat een woord te veel. De fragmentarische, kort maar krachtige teksten en de afwisselende vormgeving, trekken de lezer als vanzelf mee in de levens van twee ‘lastige pubers’: zelfs de lezer die niet van lezen houdt!

Ik besta leest als een puzzel, waarvan de stukjes langzaam maar zeker in elkaar blijken te passen. Twee totaal verschillende jonge mensen, met compleet andere achtergronden, blijken meer gemeen te hebben dan je op het eerste gezicht zou denken. Want wie goed kijkt ziet dat ze allebei niets liever willen dan gezien worden. En wie echt luistert, hoort dat ze er beiden naar snakken ‘gewoon’ te mogen bestaan. Ondanks al hun zogenaamde ongewenste gedrag, waardoor ze het stempel lastige puber steeds weer opgeplakt krijgen. En waardoor ze er allebei keer op keer alleen voor staan.

Ik besta gaat over Stan en Moon, die allebei bang zijn om te vallen terwijl er niemand is om hen op te vangen. Die telkens weer moeten kiezen: vecht ik, vlucht ik of blijf ik staan? Over Stan die vast zit in afwachting van het vonnis van de rechter en die verlangt naar ‘vrijheid, wat dat dan ook wezen mag’. Over Moon, die gevangen zit in haar eigen wereldje en terug verlangt naar ‘vroeger, toen alles nog gewoon gewóón was’. Het gaat over hun verleden, en welke invloed dat verleden heeft op wie ze nu zijn. En het gaat over Bart, de vader van Moon die een spannend boek schrijft over Stan. Hij wordt onmiskenbaar wakker geschud. Door Moon en door Stan.

* ‘Ik besta’ leest als een puzzel, waarvan de stukjes langzaam maar zeker in elkaar blijken te passen.
* Herkenning, beklemming en ontspanning volgen elkaar in rap tempo op.
* De lezer wordt als vanzelf meegetrokken in de levens van twee ‘lastige pubers’: zelfs de lezer die niet van lezen houdt!
* Een boek voor pubers. En voor iedereen die hen wel eens lastig vindt.