De kleine Kiki is samen met haar mama en papa en haar twee grote broers net aangekomen op hun vakantieplek. Ze hebben er een lange warme autorit opzitten en mama vindt het dan ook nodig dat Kiki even gewassen wordt. Tijdens een druk moment komt Kiki heel even alleen te zitten in bad en draait ze de warme kraan helemaal open. Ze krijgt veel te heet water over zich heen met brandwonden in de tweede graad als gevolg.

‘Wat gaan ze doen met Kiki?’ vroeg Wiebe.
Papa wreef met zijn hand steeds maar door zijn haren.
Wiebe moest het drie keer vragen voor papa antwoordde.
‘Ze gaan haar brandwonden verzorgen, Wiebe. De eerste uren zijn de belangrijkste. Eerst water, de rest komt later, dat is alles wat ik weet. De dokters moeten nu eerst zien hoe erg ze is verbrand.’
‘Verbrand?’ vroeg Pepijn. Hij begreep er niet veel van.
‘Kiki’s buik en benen zijn rood,’ zei Wiebe.
‘Zo rood als mijn auto,’ knikte Pepijn.
‘Ze is alvast tot in de tweede graad verbrand,’ zei papa somber. Zijn ogen stonden triest en bang.
‘Laat ons hopen dat het niet in de derde graad is,’ mompelde hij voor zich uit. ‘Zo’n heet water, zo’n heet water…’

Een bijzonder prentenboek met een informatieve bijsluiter waar Kristien Dieltiens op een realistische innemende manier een verhaal vertelt dat voor vele ouders en opvoeders herkenbaar is.