Een waargebeurd verhaal
De Tweede Wereldoorlog bekeken door de van afschuw en verbijstering opengesperde ogen van een kind.
Inez is nog een kind als in de zomer van 1940 nazi-Duitsland België binnenvalt. Aan haar geborgen leven als jongste uit een Antwerps gezin komt bruusk een einde. Materiële nood en levensbedreigende omstandigheden zorgen voor dagelijkse spanningen en zowel de ouders als de kinderen komen terecht in een maalstroom van oncontroleerbare gebeurtenissen. De vader, een couturier en kleermaker voor Duitse militairen, volgt als gedwongen werkkracht op het einde van de oorlog de Duitsers op hun terugtocht naar het oosten. Inez' moeder zoekt bescherming bij een Duitse officier, een overlevingsreflex die haar, eenmaal teruggekeerd in het bevrijde België, zwaar zal worden aangerekend.
Inez groeit op van kind tot puber in deze bewogen oorlogstijd. Haar ervaringen als tiener dreigen getraumatiseerd te worden door de mensonterende toestanden in vluchtelingenkampen en later door een meedogenloze repressie.
De belevenissen van Inez vallen geheel samen met die van de schrijfster Rhea van der Vloet, die haar gekneusde jeugd in deze beklijvende biografische roman zonder schroom of valse sentimenten reconstrueert. Rhea van der Vloet doorstond de oorlog als een gelouterde jonge vrouw, die op rijpere leeftijd uit haar beproevingen de dynamiek en het idealisme putte om zich in te zetten voor het lot van dakloze kinderen in Zuid-Amerika. Een onthutsend verhaal dat tevens een huldebetoon is aan de menselijke weerbaarheid en kracht in weerwil van duistere en moeilijke tijden.