28 januari 2002. Nadien is het nooit meer hetzelfde geweest Het zal ook nooit meer hetzelfde worden. Niet enkel mijn fiets en ikzelf maakten een verschrikkelijke buiteling. In hun kielzog volgde mijn hele leven. Ik heb altijd in een hoge versnelling geleefd. Citius, altius, fortius. Sneller, hoger, sterker. Alles meemaken en van alles proeven. Niks missen! Leven! Op naar de top, naar het podium, het hoogste podium in de Ironman van Hawaï, Tot die dag..
[...]
Is mijn leven slechter of beter geworden ? Ik kan er zelf nog steeds niet echt een antwoord op geven. Alles is simpelweg anders geworden, niks is nog wat het was... Of toch wel?
In zijn tweede boek bewijst Marc Herremans dat een gebroken rug geen gebroken leven beteKent. Hij brengt het boeiende verhaal van wat hij de voorbije vier jaar heeft meegemaakt. Een verhaal van vallen en opstaan, van successen en ontgoochelingen. Het verhaal van de lange weg naar de realisatie van de ultieme droom die hij had, lang voor zijn ongeval: het win- nen van de Ironman van Hawaï