Een confronterend debuut over wat het betekent om door andere mensen geleefd te worden en wat er overblijft wanneer je alleen verder moet.

Jaren na de verdrinkingsdood van haar vader gaat Moia op vakantie met haar schoonfamilie. Haar vriend Seppe, zijn tweelingzus Frêle en hun ouders vormen een warm en stabiel gezin en Moia zweeft daar ergens tussenin. Haar onvermogen om op zichzelf terug te vallen zorgt ervoor dat ze de wereld om haar heen door steeds troebeler water waarneemt. Wanneer ze plots een verloren foto op de zolder van haar moeder terugvindt en haar buikgevoel over de nieuwe collega verwaarloost, wordt Moia geconfronteerd met de impact van verhalen. Hoe wat gezegd wordt niet noodzakelijk waar is, hoe wat waar is niet zomaar wordt geloofd en hoe alles wat niet gezegd wordt, als het erop aankomt, ook niet lijkt te bestaan.

In deze ontroerende coming-of-ageroman staat centraal welke onvermijdelijke invloed ouders hebben op hun kinderen, hoe verwoestend loyaliteiten kunnen zijn en hoe gevaarlijk het is om niet opgemerkt te worden, ook niet door jezelf.

Lene Beelen (1988) is psycholoog en psychoanalytisch psychotherapeut vanuit freudiaans-lacaniaans kader. Tussenhuids is haar debuutroman.