Seans halfbroer Anthony is een echte rauwdouwer. Als kind trok Anto zich niets aan van hun moeder, die hem uit de problemen probeerde te houden. Sean was anders. Het was de bedoeling dat hij zou gaan studeren en het harde, door de Troubles bepaalde milieu van zijn jeugd voorgoed achter zich zou laten. Maar na zijn studie keert Sean toch terug naar Belfast en ziet hij dat Anto en zijn vrienden van vroeger langzaam aan het afglijden zijn. Bovendien heerst er grote werkloosheid en blijkt Seans bachelordiploma in de praktijk niets waard. Als hij op een feestje zijn zelfbeheersing verliest en met iemand die hij niet kent op de vuist gaat, vervalt zijn leven tot chaos.

In Dicht bij huis is de lezer getuige van de nasleep van die nacht. Op basis van zijn eigen levenservaringen beschrijft Michael Magee de krachten en gevaren waarmee jonge mensen uit de arbeidersklasse te maken krijgen, in een debuut dat op elke pagina zindert van inzicht en mededogen. Wat voor soort man is Sean geworden, en hoe vindt hij zijn plek in de beschadigde stad die hij zijn thuis noemt?

Michael Magee is redacteur van het Noord-Ierse literaire tijdschrift The Tangerine. Hij publiceerde eerder in onder meer The Stinging Fly en The 32. An Anthology of Working Class Writing. Dicht bij huis is zijn debuutroman.

‘ Dicht bij huis zindert van authenticiteit, de wijsheid van zwaarbevochten inzichten en ervaringen, en is een ode aan de manieren waarop kunst een reddingsboei en een ontsnappingsmogelijkheid kan zijn. Het debuut van Michael Magee is een belangrijke toevoeging aan de ontluikende nieuwe canon van Noord-Ierse literatuur.’ Lucy Caldwell
‘Verre van grimmig, ik heb regelmatig geschaterd. Bovendien is het in al zijn rauwheid teder, liefdevol en vrij van vooroordelen, op een manier die me deed denken aan Annie Ernaux. En dan de schrijfstijl! Soepel, rijk en toegankelijk – ik ken op het ogenblik niemand die hem dit nadoet. Het is een soort kruising tussen het Noord-Ierse hiphoptrio Kneecap en Tsjechov.’ Louise Kennedy