In 1967 en 1971 verschenen op de Nederlandse dagbladmarkt twee nieuwe dagbladtitels: het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad. Hun komst was verrassend, want het aantal kranten nam in die tijd juist af. Bovendien week hun karakter af van de journalistieke trend. Dagbladen als Trouw en de Volkskrant schudden hun christelijke veren voorzichtig af en oriënteerden zich op een algemeen publiek. Het ND en het RD daarentegen wierpen zich elk op als vertegenwoordiger van een specifieke gereformeerde gemeenschap. Zij zagen zich bedreigd door de secularisatie en presenteerden zich als de hoeders van christelijk Nederland. Eigentijds en eigenzinnig werpt licht op het ontstaan en de ontwikkeling van deze twee kranten. Welke plaats nemen ze in binnen de journalistiek? Zijn ze als relicten uit een tijd waarin Nederland christelijk was, gedoemd tot verdwijnen? Of zijn het vertegenwoordigers van dynamische gemeenschappen die veranderen door de tijd? Christoph van den Belt biedt aan de hand van rijk bronnenmateriaal een analyse van journalistieke en christelijke idealen en laat zien hoe we deze kranten moeten begrijpen. Christoph van den Belt (1991) deed promotieonderzoek naar de geschiedenis van het ND en het RD aan de Vrije Universiteit. Momenteel is hij docent politieke geschiedenis aan de Radboud Universiteit.