Op het hoogtepunt van de Gouden Eeuw maakte de Toscaanse kroonprins Cosimo de’ Medici tweemaal een reis naar het Nederland van Rembrandt, Johan de Witt, Willem III en Michiel de Ruyter. Omdat er een verslag bestaat waarin die reizen van dag tot dag worden beschreven kunnen we een idee krijgen van hoe ons land er toen voor vreemden uitzag. Maar het verslag roept ook vragen op. Wat kwam een door en door katholieke prins doen in het ketterse Nederland? Waarom kwam hij telkens zonder zijn beminde, Marguerite d’Orléans, het nichtje van de Zonnekoning? En waarom wordt een belangrijke ontmoeting volkomen verzwegen?
Op zoek naar antwoorden wendde Luuc Kooijmans zich tot een onbekende medereiziger. Door die reiziger te volgen in de straten en kroegen van Amsterdam en in de zalen en slaapkamers van de Medici in Florence kreeg hij een verrassend zicht op de twee werelden die samenkwamen toen Cosimo in december 1667 aan wal stapte op de Amsterdamse Keizersgracht.

Sinds oudejaarsavond is schaatsen onze favoriete bezigheid. Het was aanvankelijk best lastig, en het heeft geleid tot komische valpartijen, maar de meesten beginnen het aardig onder de knie te krijgen. Het is wel stervenskoud. Op nieuwjaarsdag hadden we min 11 op de thermometer. Het waaide er nog ontzettend bij ook. We zijn toen ’s middags buiten de Utrechtse poort gaan kijken. Daar is het water heel breed, dus daar ligt een enorme ijsvlakte, waar het krioelde van de schaatsers. Veel mensen hadden sleeën en karretjes meegenomen, er werd gezwierd, er liepen honden rond, jongens waren aan het kolven; het was heel druk. Maar het ijs kan dat allemaal dragen. Het kraakt nu en dan onheilspellend en er komen scheuren in, maar niemand trekt zich daar iets van aan, dus het zal wel verantwoord zijn.

Historicus Luuc Kooijmans (1956) heeft veelvuldig bewezen dat hij een complexe geschiedenis helder en indringend kan vertellen. Zijn boeken hebben niet alleen lof geoogst in wetenschappelijke kringen, maar worden ook door een breder publiek gewaardeerd. Hij ontving van het Prins Bernhard Cultuurfonds een oeuvreprijs op het terrein van de geesteswetenschappen. Zijn werk werd vertaald in het Engels, Russisch en Pools.

‘Kooijmans is een uitzonderlijk biograaf, alles wordt onder zijn handen spannend en interessant.’
Het Parool

‘Kooijmans’ stijl wordt gekenmerkt door mooie, sobere zinnen waarmee hij op onderkoelde wijze de mensen liefdevol en haarscherp schetst.’
Nederlands Dagblad