Prinses Amalia viert dit jaar haar achttiende verjaardag. Er gaat veel voor haar veranderen. De plicht roept en de onbezorgdheid van haar jeugd is voorbij.
Voor iedere Nederlander is het bijzonder om meerderjarig te worden. Maar wat betekent dit bij een troonopvolgster? Amalia moet haar vader opvolgen, maar kan ze eronderuit? Peter Rehwinkel behandelt deze en andere staatsrechtelijke vragen.
Meteen vanaf haar achttiende neemt Amalia officieel zitting in de Raad van State. Door de renovatie van het Binnenhof gebeurt dat aan de Kneuterdijk, waar haar naamgenoot Amalia van Solms op dezelfde leeftijd kwam wonen. Na een ‘gap year’ gaat Amalia vast en zeker studeren. Maar verder is het leven er volgens de Oranjes nog om van te genieten: ‘Later kan het niet meer.’
Een gewoon salaris wordt voor de troonopvolgster meer dan genoeg gevonden. Amalia zag er daarom met een handgeschreven briefje van af. Nu al zijn degenen die de prinses meemaken van haar onder de indruk: ‘We hoeven niet te twijfelen aan de présencevan onze toekomstige koningin.’
Amalia beweegt zich gemakkelijk, ook als het niet gemakkelijk is. Al op heel jonge leeftijd kon ze een gesprek gaande houden, als ze naast een burgemeester zat of wanneer iemand na een kerkdienst in de Wassenaarse dorpskerk op haar afstapte. Nu ontwikkelt de prinses zich volgens haar omgeving voortvarend tot staatshoofd in spe. Maar welke keuzes kan Amalia maken? Ook bij het kiezen van een partner?
Dit boek schetst de positie van Nederlands eerste Prinses van Oranje.

Peter Rehwinkel is burgemeester en voormalig lid van de Tweede en Eerste Kamer. Hij is gepromoveerd in het staatsrecht en schreef verschillende boeken. Door de media wordt hij regelmatig om staatsrechtelijk commentaar gevraagd.