Wat betekent het voor iemand om uit het Amazoneregenwoud over enorme rivieren via chaotisch Paramaribo te trekken naar een Europese wereldstad als Amsterdam? Brandon van zestien doet dat en zoekt vastberaden een weg naar beter. DealersDochter is een roman als een tijdcapsule, waar je overal in kunt schuiven en die je ook van achteren naar voren kunt lezen, omdat het verhaal van de inheemsen geen begin en geen eind kent. Het is alsof je in de jungle bent en de paden volgt die Astrid H. Roemer openlegt om iets te vinden van heling.
Er is een Surinaamse moeder vermoord in een Nederlandse stad en het lijk is weggemaakt. Twee jonge vaders voelen zich betrokken vanwege hun relatie met drugs. Maar hoe geborgen ben je bij je eigen familie als dochter van een moordverdachte? Hoe kun je vergeten dat je een moeder hebt die is gedood in haar eigen huis terwijl je in de kinderwagen lag te slapen met je vader dichtbij? Is het mogelijk om buiten je geboorteland ergens ‘veilig thuis’ te zijn als je zwart bent en is levensgeluk breekbaar en te herstellen?
In deze kleine roman van Astrid H. Roemer, de auteur van Gebroken Wit (roman, 2019), zijn de mogelijkheden grenzeloos.

Astrid H. Roemer (Paramaribo, 1947) brak in Nederland door met Over de gekte van een vrouw, een experimentele roman over de complexiteit van het vrouw-zijn. In de jaren negentig schreef zij drie dekolonisatieromans. Zij wordt zowel in Suriname als in Nederland geprezen om haar scherpzinnige interventies in het publieke debat en haar eigenzinnigheid in het inmiddels uitgebreide oeuvre van poëzie, proza en dramateksten. In 2016 werd haar de P.C. Hooft-prijs toegekend, in 2021 ontving ze de Prijs der Nederlandse Letteren.

Over Gebroken Wit:

‘Het is opvallend hoe verfijnd Roemers gebruik van de monologue intérieur is geworden. Als een Caribische Virginia Woolf springt ze tussen de innerlijke levens van haar personages, die voelen, denken en geilen.’ De Volkskrant ****

‘Pulserend proza van Caribische Couperus, Astrid Roemer.’ Trouw

‘ Gebroken Wit is prachtig van sfeer, je voelt de warmte, geuren en kleuren van Suriname. Roemer stipt belangrijke maatschappelijke thema’s aan, zoals het koloniale verleden, en er is veel aandacht voor de vele vrouwelijke personages.’ Opzij