Wie ‘de dood’ wil definiëren zal nog een hele klus hebben. Want de dood kan die van Socrates zijn, of die van uw moeder, of die van mijn hond, of van de buxusheg, of van een pneumokok. Kogels verspreiden de dood. Jezus stond op uit de dood. De dood kan op de deur kloppen of je huis voorbijgaan. En volgens Chateaubriand zwalken we een heel leven rond op zoek naar de veilige haven van de dood. Alles gaat een keer dood, lijkt het wel. We zeggen zelfs van sterrenstelsels dat ze sterven. Maar dichter bij huis zien we ook tuinen, bromfietsen, de kerk, neanderthalers, embryo’s en boeken sterven.
In een aaneenrijging van meer dan driehonderd items biedt Bert Keizer een wonderlijke baaierd van vragen, inzichten, afwijzingen en lofzangen rond de dood, uit alle tijden en plaatsen, in proza en poëzie. Zo weet hij vaak onderhoudend, maar hier en daar onthutsend om de dood heen te lopen.
Zij het in steeds kleiner wordende cirkels.

Bert Keizer (1947) is arts, filosoof en schrijver. Hij studeerde filosofie in Engeland en geneeskunde in Amsterdam. Hij werkt als arts bij de Levenseindekliniek.

Over Tumult bij de uitgang:

‘Bert Keizer stelt mij gerust: sterven is doodeenvoudig. Iedereen kan het.’
René Gude, oud-Denker des Vaderlands

‘Een boek waarvan iedere sterveling wijzer wordt.’
de Volkskrant