De Nederlandse fysicus Jaap Kistemaker slaagde er in 1952 voor de eerste keer in om uranium te verrijken. Dat was het begin van een lange reeks experimenten die er uiteindelijk voor zorgden dat Nederland een sterspeler kon worden op de internationale markt voor verrijkt uranium. De ultracentrifugetechnologie stond aan de wieg van het consortium Urenco, een succesvol samenwerkingsverband tussen Duitsland, Engeland en Nederland. Jaap Kistemaker en uraniumverrijking in Nederland schetst de moeizame weg die Kistemaker af moest leggen. Geconfronteerd met geldnood, bureaucratie en verregaande geheimhouding ten tijde van de ontluikende Koude Oorlog, was het geen eenvoudige zaak om het project in de lucht te houden. Daarnaast toont het boek overtuigend aan dat wetenschap niet alleen afhankelijk is van toeval en doorzettingsvermogen, maar ook dat het natuurwetenschappelijk onderzoek na de oorlog een ingrijpende transformatie onderging. Abel Streefland werkte als wetenschapshistoricus aan de Universiteit Leiden en bij Teylers Museum in Haarlem. Hij is nu universiteitshistoricus van de Technische Universiteit Delft.