Als je één marathon hebt gelopen, wil je een volgende proberen. Als je een paar marathons hebt gelopen, wil je je aan een bergmarathon wagen; en daarna wil je nog meer, verder dan die magische grens van 42.195 kilometer. En ergens in dit traject word je loopgek.
Wim Derksen is zo’n loopgek. Hij traint vijfmaal per week en loopt duizenden kilometers per jaar. Hij moet wel, zijn lichaam kan niet meer zonder.
Maar marathons moet je leren lopen. Je moet eenmaal met bloedende tepels over de finish zijn gekomen. Je moet een keer blaren hebben gekregen omdat je die mooie nieuwe sokken hebt aangetrokken. Alleen als je leert van je fouten kan je meer genieten, sneller worden en langere afstanden lopen.
In Loopgek beschrijft Wim Derksen aan de hand van kleurrijke, persoonlijke verhalen hoe hij heeft geleerd om marathons te lopen. Hij vertelt niet alleen over de techniek van het lopen, maar is ook openhartig over hoe verslavend en allesoverheersend zijn loopgekte is voor hemzelf en zijn gezin.

Wim Derksen (1952) is hoogleraar bestuurskunde in Rotterdam en heeft een advies- en onderwijspraktijk binnen de overheid.