'Mijn vader had een foto van Ferdynand LeFebvre in zijn boekenkast, een van de weinige foto's die er van hem waren: LeFebvre was een klein mannetje, rond als een ton, en op de foto zat hij achter een typemachine in een wit gewaad, als hogepriester van zijn eigen goddelijke schrijverschap. Hij had zijn korte varkensvingertjes op de lettertoetsen en zijn mond plooide zich in een getuit lachje. Op de achtergrond was zijn werkkamer te zien, een stuk of vijf tafels in de lengte achter elkaar geschoven, met een stuk of tweehonderd multomappen als een lange rij soldaten in het gelid. Tegen de muur stonden archiefkasten en opbergsystemen, alles van grijze kunststof. Hier bewaarde hij elke zin die hij op papier zette, elke brainwave, elk idee, elke metafoor, elke krabbel voor zijn literaire universum.'