Het vlinderdraakje landde voorzichtig achter een grote steen een stuk van hen vandaan. Toen hij over de rand keek, zag hij voor het eerst wat een grote enge beesten de draken waren. Ze hadden een enorme staart en vleugels, en alles zat onder de rode en groene schubben. Op hun rug hadden ze een soort driehoekige tanden zitten. En ze spuwden allemaal vuur! De groep bood een angstaanjagende aanblik. Totdat het vlinderdraakje opeens iets bijzonders opviel. Tussen al deze griezelige beesten zag hij plotseling een prachtig draakje zitten. Haar vleugels waren flinterdun, haar schubben leken wel van transparante stof gemaakt en haar wimpers waren erg lang. Als ze met haar ogen knipperde, leek het wel alsof het even waaide. Maar ze was de enige die niet vuur spuwde. Een beetje verloren zat ze tussen de groep draken. Weer werd het vlinderdraakje warm vanbinnen. Hij had nog nooit zoiets moois gezien! Maar in plaats van vuur te spuwen werd hij tot over zijn oren verliefd.'