Tom Lanoye staat bij pers en publiek hoog aangeschreven als romancier, dichter, scenarist, performer en theaterauteur. Maar één genre ligt hem nog het best: het kritische. Of het nu gaat om een lezing, een essay of een column, altijd is hij even ongenadig als verrassend, even erudiet als hilarisch. Hij bewees dat al eerder in Het vroegste vitriool, Vitriool voor gevorderden en Doén! (bekroond met de Arkprijs van het Vrije Woord).
Schermutseling bevat een strenge selectie en grondige bewerking van stukken die Lanoye de afgelopen vijf jaar schreef voor bladen als humo, de Volkskrant, De Groene Amsterdammer, De Morgen, De Standaard en Elsevier. Een woelig tijdsgewricht, voorzien van commentaar door een eeuwige woelwater aan wie onlangs _ na onder anderen Kees van Kooten, Jan Blokker, Maria Goos en Michaël Zeeman _ de Gouden Ganzenveer werd toegekend. De Academie De Gouden Ganzenveer lauwerde Lanoye juist ‘vanwege zijn bevlogen schrijverschap, briljante taalvondsten en scherpe satirische pen, waarmee hij zijn opinie en ideeënrijkdom vormgeeft’. Schermutseling vormt daarvan het sprekende bewijs.