Maria José Sánchez werkt als taxateur van schilderijen bij een veilinghuis in Madrid. Op een dag krijgt ze van een vriend, Jaime González, het bericht dat een gemeenschappelijke kennis zelfmoord heeft gepleegd. Het bericht voert haar terug naar de tijd waarin ze op de kunstacademie zat en nog droomde van een loopbaan als kunstenares. De herinneringen aan die tijd laten haar een intense liefde met beide vrienden herbeleven. Maria José reconstrueert de mènage à trois en realiseert zich dat er voor twintigjarigen van toen geen grenzen waren aan wat wel en wat niet kon, maar dat de driehoeksverhouding evenwel diepe sporen heeft nagelaten in hun latere leven. De drie aanstormende schilders experimenteerden met liefde en seks, en hun geluk leek geen grenzen te kennen. Tegelijkertijd was hun verhouding een experiment met tolerantie en jaloezie, en werden ze gedwongen zich te bezinnen op de grenzen van de liefde en de creativiteit. Met Luchtkastelen keert Almudena Grandes terug naar de bevrijdende jaren na de val van Franco, de roerige jaren waarin de seksuele bevrijding haar beslag kreeg en de levensvreugde nog niet bedorven was door ervaringen en de tand des tijds.