Een gelovige man legt uit aan zijn volgelingen: ‘Het is slecht om levens te nemen, nobel om ze te redden. Ik neem mij voor om elke dag honderd levens te redden. Ik laat mijn net in het meer zakken en vang honderd vissen. Ik leg ze op de oever waar ze spartelen. “Wees maar niet bang,” zeg ik tegen de vissen. “Ik help jullie op het droge.’”

Tijdens een desastreus verlopen expeditie in een van de zuidelijke staten van Myanmar (voorheen Birma) raken elf Amerikanen afgezonderd van hun groep. Door merkwaardige wendingen van het lot, diverse bezweringen en menselijke fouten, belandt de groep uiteindelijk midden in de jungle. Aldaar treffen ze een stam die wacht op de terugkeer van hun leider en zijn mythische boek van wijsheid, dat de stam moet behouden voor de vernietigende kracht van het Myanmar-regime.
Vissen op het droge helpen verleidt de lezer met een façade van boeddhistische illusies, goocheltrucs en komedie, zelfs als de absurde gebeurtenissen uiteindelijk leiden tot een fascinerend verhaal over moraliteit en de consequenties –zowel goede als slechte- van de gedeelde verantwoordelijkheid die individuen moeten accepteren voor de acties van anderen.