Dat meisje had een lief gezicht. Misschien hield die jongen wel gewoon van haar, maar kon hij dat niet uiten door het talent dat hij in zichzelf had ontdekt: het vermogen vrees te verspreiden. Misschien wilde hij dat talent helemaal niet hebben, maar stond hij machteloos tegenover het genot dat het ontzag voor zijn slechtheid hem verschafte. Misschien verlangde hij ernaar gewoon samen met haar te zijn en elkaar zacht te strelen en te beminnen, maar had dat andere genot hem daarvan afgesneden. In Een Goede Dag voor de ezel brengt het toeval een man ertoe wraak te nemen voor de vernedering van een hem onbekend vijftienjarig meisje door een hem eveneens onbekende jongen. Deze wraak, die was voorbestemd om door een ander te worden uitgevoerd, verandert de levens van alle betrokkenen drastisch en leidt tot een onverwachte ontknoping bij de confrontatie tussen beide wrekers. Krabbés haarscherpe inzicht in menselijke relaties, zijn doeltreffende taalgebruik en zijn veelgeroemde vermogen om een kristalhelder verhaal te componeren, staan garant voor een literaire gebeurtenis van de eerste orde.