Het ontroerende oorlogsdagboek Sharon en mijn schoonmoeder opende wereldwijd de ogen: Soead Amiry onthult op een treffende en tegelijkertijd komische manier de absurditeit en het lijden van het leven in het bezette gebied aan de Westelijke Jordaanoever. Elke dialoog en detail maken van deze autobiografische roman een aangrijpend en levensecht relaas dat blijft nazinderen.

Het verhaal in Sharon en mijn schoonmoeder begint in maart 2002 toen Israëlische tanks Ramallah binnenrolden en het hoofdkwartier van Yasser Arafat vergrendelden. Na die Israëlische invasie trok Soead Amiry’s opvliegerige 92-jarige schoonmoeder bij haar in. In die donkere periode vond Soead een uitlaatklep door e-mails te sturen naar vrienden en familie. Daarin vertelde ze over haar beklemmende leven binnen de stad die in een grote gevangenis was veranderd. Dagelijkse zaken zoals eten kopen en vrienden bezoeken behoorden dan ook vrijwel tot het verleden.

Met Sharon en mijn schoonmoeder levert Soead Amiry een onthutsend, maar ook lichtvoetig verhaal over de aanzienlijke impact van de belegerde stad op haar leven. De roman werd in Italië bekroond met de Viareggioprijs die eerder werd uitgereikt aan auteurs als Umberto Eco en Primo Levi. Het boek werd al vertaald in 11 talen.