Annelies Verbeke schreef een keur van ongewone verhalen over mensen die je buren zouden kunnen zijn, maar die er een ‘afwijkende’ levensstijl op na houden. De verhalen worden verbonden door een terugkeren thema: winnen en verliezen. Ook de jonge vluchteling uit het eerste verhaal duikt later nog op.Soms is het uitgangspunt een schijnbaar bizarre situatie, zoals in het verhaal waarin de jonge vrouw Lola genegenheid opvat voor een os. ‘Lola fietste vaak en haar tochten duurden steeds langer. Volgens haar familieleden werd ze daartoe gedreven door huwelijksproblemen en werkeloosheid. Zelf wilde ze het niet zo ver zoeken. Ze fietste zomaar. Ze had erg gespierde benen.’Een ander keer betreft het de obsessie van een man voor huppelen en zijn verwondering wanneer hij ontdekt dat anderen zijn fascinatie delen. ‘Steven huppelde drie keer per week. In groepsverband. Drie maanden geleden had een folder hem over het bestaan van de cursus ingelicht. Hoewel de fotootjes met huppelende mensen in joggingpakken hem aanvankelijk hadden afgeschrikt, vond hij de begeleidende tekst overtuigend: “Waarom stoppen met huppelen na je negende?”