Ik moet de krant bellen, dacht Annika.
Ze was op haar buik op de dansvloer beland, de marmeren tegels voelden ijskoud tegen haar blote armen. Vóór haar zat een man over te geven, een andere man trapte op haar hand, die ze naar zich toe trok zonder pijn te voelen. Ergens rechts van haar schreeuwde een vrouw in falset, rokken veegden over haar hoofd. Het orkest hield midden in een akkoord op met spelen, in het fonetische vacuüm verplaatste de schreeuw zich als een ijskoude golf in de richting van de Blauwe Hal beneden en de andere zalen van het stadhuis.
Waar is mijn tas? dacht ze en ze probeerde overeind te komen, kreeg toen een klap tegen haar hoofd en zonk terug.

Tijdens het Nobelprijsgala wordt de controversiële winnaar van de Nobelprijs voor Geneeskunde neergeschoten op de dansvloer. Journaliste Annika Bengtzon is een van de getuigen in het politieonderzoek. Ze dringt dieper en dieper door in de achtergrond van de moordzaak – en in de geest van de moordenaar. En overal komt ze sporen tegen van Alfred Nobel, de briljante wetenschapper met het tragische leven.

Liza Marklund (Zweden, 1962) was al op jonge leeftijd verslingerd aan Amerikaanse
misdaadromans. Van haar eerste vijf romans rond misdaadjournaliste Annika Bengtzon – Springstof, Studio Zes, Paradijs, Prime time en De Rode Wolf – zijn wereldwijd meer dan 7 miljoen exemplaren verkocht, in 29 talen.
Samen met Mia Erikssson schreef Liza Marklund de twee documentaire-romans Ondergedoken en Asiel. In de zomer van 2007 verschijnt Er is een speciale plek in de hel voor vrouwen die elkaar niet helpen, een grappige gids om de verschillen tussen mannen en vrouwen te leren begrijpen.