Lucie, opgevoed door haar grootouders, gaat na lange tijd terug naar de 'ouderlijke' boerderij omdat opa ernstig ziek is. Ze is net begonnen met het schrijven van haar eerste toneelstuk, dat handelt over een Amerikaanse terrorist. Terwijl ze een poging doet deze onbekende Amerikaan te doorgronden, verdwijnt ze langzaam in de concrete wereld van haar grootouders, waar het patroon van de dagen vastligt.
'De kracht van het onuitgesprokene in een uitzonderlijke roman.' - de Volkskrant